Misvattingen ten aanzien van de McKenzie Methode®

Er zijn ook misvattingen betreffende MDT, waarvan een aantal hieronder zijn opgesomd: 

Elk van deze opvattingen worden hieronder punt voor punt doorlopen om duidelijker aan te tonen wat MDT is:

MDT is niet alleen een reeks oefeningen

Hoewel oefeningen belangrijk zijn, is MDT een proces van assessment en behandeling. De therapeut haalt zijn aanwijzingen uit de anamnese, zoals het effect van dagelijkse activiteiten op de symptomen. Tijdens deze eerste fase formuleert de therapeut een differentiaaldiagnose. Eerst wordt gekeken of de klacht van mechanische, medische, bio-psychosociale aard, of een combinatie ervan is. Ten tweede, indien het probleem van mechanische aard is, welke van de syndromen is waarschijnlijk de diagnose: Derangement, Dysfunctie, Posturaal of Overige. Het lichamelijk onderzoek, dat een reeks van belastingsstrategieën omvat, bevestigt of weerlegt de vooropgestelde diagnose.

MDT gaat niet alleen over het Derangement syndroom

Hoewel dit zeer vaak voorkomt, het Derangement syndroom is niet het enige syndroom binnen MDT. De andere twee syndromen - Dysfunctie en Posturaal Syndroom zijn ook belangrijk klinische entiteiten. De vierde classificatie is 'Overige’ en bestaat uit een aantal subgroepen van aandoeningen die door MDT therapeuten kunnen worden herkend en op een gepaste manier worden behandeld. Subgroepen van 'Overige' omvatten onder andere stenose, chronische pijn, het sacro-iliacale gewricht, niet mechanisch beïnvloedbare radiculopathie, trauma / herstellend trauma en postoperatieve klachten in de acute fase.

MDT is niet alleen extensie

Hoewel extensie oefeningen een veel voorkomende aanbevolen behandeling is, worden alle bewegingsrichtingen geëvalueerd in zowel het onderzoek als de behandeling. De richting van de oefening tijdens de behandeling is afhankelijk van de symptomatische en mechanische reactie op herhaalde bewegingen en aangehouden posities tijdens het onderzoeksproces. 

MDT gaat niet alleen maar over de tussenwervelschijf

Hoewel het discusmodel een handige manier is om het Derangement syndroom in de wervelkolom uit te leggen, is de werkelijke oorzaak van de meeste lage rugpijn niet bekend. Het moet worden benadrukt dat MDT niet afhankelijk is van een patho-anatomische diagnose, maar is opgebouwd rond een gedegen classificatiesysteem op basis van symptomatische en mechanische respons op herhaalde bewegingen. Dit gegeven begeleidt de therapeut naar de gepaste behandeling. 

MDT bestaat niet alleen uit herhalende eindstandige bewegingen

Statische positionering en mid-range bewegingen maken allemaal deel uit van ‘force progression’ en ‘force alternatives’.

MDT negeert bio-psychosociale invloeden niet

In feite, met zijn nadruk op educatie en de patiëntbetrokkenheid, is MDT een zeer sterk bio-psychosociaal systeem. MDT therapeuten zijn opgeleid om psychosociale factoren zoals angst, vermijdingsgedrag en passieve coping-strategieën te herkennen.  

MDT sluit manuele therapie niet uit

Hoewel we starten met een ‘hands-off’ aanpak, kunnen mobilisatie en manipulatie onderdeel uitmaken van de therapie. De MDT focus ligt primair op educatie en ‘self-treatment’ om de afhankelijkheid van de therapeut te verminderen en de patiënt in staat te stellen om zijn/haar symptomen onder controle te houden. Indien dit niet lukt, zullen het gebruik van ‘hands-on’ technieken zoals mobilisatie toegepast worden. Echter, praktische technieken worden enkel gebruikt om de patiënt terug in staat te stellen zichzelf te behandelen.

MDT gaat niet alleen over de wervelkolom

De concepten kunnen ook met succes worden toegepast op de extremiteiten, dit wordt ook steeds meer ondersteund in de vakliteratuur. 

Kort samengevat is MDT een classificatiesysteem. Het wil een onderscheid maken tussen mechanische en niet-mechanische oorzaken van pijn en functionele beperkingen. Symptomatische en mechanische veranderingen worden beoordeeld met behulp van herhaalde bewegingen en aangehouden posities.